درد ملی فکر نکردن!!

همیشه ناراحت بودم از این که شنیده بودم کشورهای صنعتی برای کارکنانشان در کشور هایی از جمله ایران حقی منظور می کنند که زمانی در کشورمان حق توحش معنی اش  می کردند.همین طرز معنی کردن جنجال ها و نفرت ها آفرید. من هم از کسانی بودم که احساس نفرت شدیدی داشتم از اینکه عده ای کشور ما را جایی بدانند که حقی ،  آنهم به خاطر بدی شرایط اجتماعی منظور کنند.چون در استکباری بودن نحوه ی نگرش خاصشان و طبعآ برخوردشان شکی نداشتم و ندارم. فکر می کردم دلیل این هم  استکبارشان است ،چون توجیهی جز این برایش نمی یافتم..

هیچوقت فراموش نمی کنم.هفته های اول استقرارم را در یک کشور پیشرفته ی خارجی.دیگر تقریبآحال کسانی را که از یک ده پشت کوه پایشان به شهر رسیده بود را  درک می کردم.از دیدن همه چیز تعجب می کردم هر چه بیشتر می دیدم بیشتر به ریشه ی تفاوت بین کشور خودمان و این کشور پی می بردم.اما دیدم که این تفاوت هم سنخ  تفاوتی که بین شهر و روستاست نبود.یعنی تفاوت در اینجا به دلیل ثروت های متفاوت و امکانات بیشترنبود .

آنچه میدیدم تفاوت دخالت عقل بود در همه جا. در روزمره ها ،در رابطه های مردم با هم، در وسایل کاربردی و در سیستم ادارات و....

از وسایل کاربردی شان مثل جاروی جاروکش ها که خاک انداز طوری طراحی شده که کار خم و راست شدن کمر را با تعبیه یک لولا در خاک انداز رفع کرده اند( تا با گذاشتنش روی زمین دریچه اش هم سطح زمین باز شود و نیازی به خم شدن کارگر نباشد.و مشکلات کمر درد های پرهزینه و عذاب آور هرنی دیسک را با یک عقل ساده رفع کرده اند ) گرفته تا نحوه ی پذیرش ارباب رجوع در ادارات که به محض ورود با کندن شماره از حلقه ی کاغذی نصب شده به دیوار نوبتت را می گیری و منتظر می نشینی تا آلارمی که در دیوار در محلی قابل دید برای همه نصب شده شماره ات را و همینطور اتاقکی که از ارباب رجوع خالی شده و منتظر نفر بعدی(تو) است به تو اعلام کند .از نظم رانندگی هایشان در خیابانها . از احترامشان به هم نوع خودشان.از انجام همه عملیات بانکی مثل  انتقال پول به حساب های مختلف و پرداخت قبض ها همه به صورت آنلاین.همه وهمه نشان از دخالت عقل در کارها و سیستم مدیریت جامعه است.همه و همه نشان از اینکه، آنچه در قران  به ما گفته شده از فکر کردن و عقل ورزیدن، اینجا بیشتر عملکرد و تظاهر  دارد .

اگر در چنین کشوری زندگی کنی بعد از مدتی وقتی به ایران بر می گردی نقاط ضعف را بی عقلی ها را بی نظمی ها را بیشتر و واقعی تر می بینی .آنوقت می فهمی که چرا برای یک فرد غربی که در ایران کار می کند حق محرومیت از شرایط طبیعی اجتماعی قایل می شوند.زندگی در کشوری که عقل در مظاهر اجتماعی اش اگر نمرده در حال جان کندن است، برای کسی که دنیای دیگری را تجربه کرده آسان نیست.