غربت

توفیقی بود در مراسم تاسوعا وعاشورا در اینجا شرکت کردیم.شرکت کننده ها در اینجا بیشتر قدر این مراسم را می دانند . امسال هم یک روحانی از ایران آمده بود .اگر اشتباه نکنم به دعوت مرکز اسلامی ایرانیان. پدر و مادر ها از معنویت این مجالس انرژی می گیرند . بچه ها ی کوچکتر هم وقتی در چنین جمعیت هایی با هم مواجه می شوند، احساس عزت بیشتری می کنند.احساس تنها نبودن.غریب نبودن.

دیدن خارجی ها هم که با هیت اسلامی در مجلس حاضر می شوند جالب است.داشتم فکر می کردم از غربت ننالم،این ها هم در جامعه ی خودشان بین هم زبانانشان غریبند. یاد مکالمه ام با یکی از نزدیکانم  افتادم .به او از غربت و مشکلاتش گله می کردم .جواب داد اگر با دست خالی به ایران برگردید معنی غربت به معنی واقعی را  در کشورخودتان  می فهمید.شما که به میان بر زدن از طریق آشنا ها معتقد نیستی از موقعیتت برای آشنا جمع کردن هم استفاده نخواهی کرد که حق ضایع نکنی .اگر پول هم نداشته باشی ، در اینجا از انجا هم غریب تری ! برای رسیدن به معمولی ترین حقوقت به مشکل خواهی خورد.از دوستان معتقد اینجا هم زیاد این را می شنوم که باز اینجا خیالمان راحت است که برای تامین اولیه هامان حق کسی را نخورده ایم! البته منظور حتمآ آنهایی نیست که با رابطه ها وبند و بست هابه هر عنوان اینجا آمده اند .

اینها یعنی چه؟ یعنی بدون ضایع کردن حق دیگران نمی شود در ایران زندگی کرد؟

از آشنا دار هایی که مشکلاتشان به یک تلفن به شخص... حل می شود می پرسم.راستی از آنها که دستشان به آشنای مقتدر نمی رسد خبر دارید؟ از آنها پرسیده اید چه رنجی می کشند؟ 

 پارتی بازی و رشوه دادن را زمانی ضایع کردن حق دیگران معنی می کردند و مستوجب عذاب .شنیده ام کم کم معنی کلمات را  هم عوض می کنند تا هر چه هستند و هر چه می کنند همچنان قالب بهشت را در هر حال به اندامشان اندازه نگه دارند و در هر شرایطی از این قالب خارج نشوند. چرا که هم دنیا باید  به کام باشد هم آخرت ! حتی به قیمت تنگ و گشاد کردن گه گاه قالب بهشتی بودن !؟در عین حق خوری از حرف های عارفانه و تظاهرات عاشقانه هم کم نمی گذارند .البته نمونه های صادراتی اش را اینجا هم داریم.

راستی برای من غربت کجاست؟