سلام ازمطالب شما استفاده كردم

براي من كه بدنبال سو ژ ه ام خيلي قابل استفاده است ممنونم

از اينكه مدام به بنده سر ميزنيد تشكر ميكنم

سلام عليكم .

طبق معمول آمده بودم كه وقت بخيري عرض كنم كه از فرمايشات ( نسيم مهرباني ) عزيز هم بهره مند شدم .

همانطور كه در ( مهرورزي2 ) بهره بردم .

خدمت ايشان هم سلام عرض مي كنم .

خب وقت بخير و فعلا خدانگهدار .

سلام برادر .

وقت بخير .

عرض شود كه بروز شده .

همفكري را عرض مي كنم .

فعلا خدانگهدار .

سلام عليكم .

شايد روضه خوان چندان خوبي نبوده ام كه مطلب را آنگونه رسانده ام .

بعلاوه همانطور هم كه به شما رسانده باشم نيز باز ( خبر گير ) از كوفه ي ( من ) را چرا به عقل سپرده نشده ؟ چرا به دل ؟ آيا نشنيده ايد كه به امام گفته شده باشد كه : دلهاي مردم كوفه باشماست ولي شمشير هايشان نه ؟

ضمن اينكه روضه ي بنده اين هم مي توانست باشد كه نماينده ي امام در ( من ) . مثل حضرت مسلم به نمايندگي امام . مثل همين جانشين امام غايب .

: حجت ظاهر و باطن را شنيده ايد ؟ حجت باطن عقل گفته شده يا دل ؟

بله بنده هم قبول دارم كه در غيبت عقل ، دل هم مي تواند جانشين باشد ، همانطور كه وزيرش مي تواند و اولي ترست به دل هم ، يعني فكر .

: ( چراكه ) قضيه فقط قضيه ي عقل و دل نيست در ( من ) كه ، غير از فكر هم حس هم دارد ( من ) .

راستي شما ( من ) را بعد از اين اعضاي حسي چگونه ( مهندسي ) مي فرماييد .

مثلا اين عرايض بنده كه پيش چشم ( يكي از همان اعضاي حسي ) قرار دارد بعد چشم كجا قرار دارد ؟ بعدش ؟ عقل و دل را در همين مثال يك بار و فقط هم يك بار براي خود و بنده هم بفرماييد مطلب روشن مي شود .

شب بخير و فعلا خدانگهدار .

البته شب به افق ما و دم غروبي شما .

يه دختر مسيحي رُ عملش ميکنن از بعد از عمل ، وقتي داره به هوش مياد ، ميبينن داره يه چيزي شبيه آوازميخونه ، به زبوني که زبون مادريش نيست ، اين اتفاق باعث تعجب همه ميشه .....

بعد از بررسي هايي که انجام ميشه معلوم ميشه دختره وقتي که نوزاد بوده يه پرستار فرانسوي داشته که گاهي اين آواز مذهبي رُ تو گوش دختره ميخونده واين همون آوازيه که دختره در حال به هوش اومدن زمزمه ميکرده....

با سلام و خسته نباشيد

وبلاگ من به روز شد خوشحال ميشم سر بزنيد

موفق باشيد

تا بعد

سلام. دوست عزيز وبلاگ گروهي مهرورزي 2 بروز شد براي ادامه راه منتظر حضور سبز شما هستيم.با سپاس.

سلام هي حتي مطلع الفجر .

درستكه دهه ي محرم امسالم آمد و رفت ، ولي اجازه بدهيد روضه ي حضرت مسلم بن عقيل را بخوانم .

مسلم آقا قائم ال محمد صلي الله و عليه و اله نزد من و امثال من عقل است يا دلم ؟ : ( چراكه ) مگر عشق كار ( دل ) نيست ؟

فعلا خدانگهدار .

بازهم سلام !

ببخشيد راستي ( سوخت ) حرفهاي ما چي ؟ مثلا شما از شهيد مطهري مي فرماييد ، حالا بعنوان مسموع يا مطبوع بقول آقا امام علي عليه السلام ؟ بماند . ولي مثلا همان دولت ، جمهوري ووو ، و مثلا همين ( عشق ، عاشق و ... ) ي هم ( خانواده ) اش از كجاست ؟ : ( چراكه ) غناي مثلا عقل و خانواده اش كه پشت سرش با او مي گويند : ... ، اياك نعبد و ... ، معلومه .

باز هم فعلا خدانگهدار .

باسلام مجدد عرض شود كه : ... تا ( روزي ) كه ( سوخت ) ش ... ، صحيح است در عرايضم و ( اصلاح ) مي كنم .

بازهم فعلا خدانگهدار .

سلام برادر .

باز جمعه و عرض تبريك .

راستي شما اين حرفها را براي كي مي زنيد ؟ براي مثل من ؟ من درخانه و خانواده ؟ يا من در مسجد و جماعتش ؟ ووو ؟ يا من در به اصطلاح جامعه ي مدني و از جمله موسسات ، سازمانها و اداراتش يكي هم من اين جامعه ي اينترنتي ؟ اين من كه روزش بنده به به اصطلاح شاهراهش ، حتي در ايران و اگرهم ( غني ) كند هم خودش را نه اينكه تا ( روز ) كه ( سوخت ) ش بند به همان شاهراه كه در كوچه پس كوچه ها ، خيابانها و اتوبانهايش جولان بديم ، در بزرگراه هاي خودمان هم برانيم بازهم تازه مثل همين و اين كجا و فراداي من و جماعت و جمعه اش كه رو سوي خانه ي خدا دارد و آن : (چشم اندازش ) تاحالا كه دهكده ي جهانيست ولو اينكه مثل جامعه ي مدني مثل : ( مدينه النبي ) دهكده ي مدينه النبي هم گفته شود ، مثل چي ؟ مثل جمهوري كه مسلمانش كردن و نطفه اش در 12 بهمن 1357 كاشته شد در بهشت و بهشت زهرايش كه تو دهن دولتي زده شد و از قضا باز هم بجايش ( دولت ) كاشته شد .

و فردا ( روز ) جشن پيروزي يا بدنيا آمدنش در ايران است كه بعد ها اين كودك ( موقت ) نامش شد ( جمهوري اسلامي ) : ( چراكه ) آن دولت موقت هم كه فقط ( دولت موقت ) نبود ، بود ؟ نه ، آنهم ( اسلامي ) بود ، و تو دهن ( غير اسلامي ) ش زده شد ، و شايد هم پس زدن تودهن جمهوري ( غير اسلامي ) هم ( اسلامي ) و بمناسبت اين روزها ( حسيني ) ش بحرف آمده و ( دهن ) غير حسيني هم كه بسته شده بود و اين همه آوازه ها يا بخوان تهاجم فرهنگي خارجي و داخليش هم از شه بود كه بقول گويا شيخ اجل سعدي باشد كه : ديو چوبيرون رود ، فرشته در آيد .

پس تا آن آوازه ها هم خاموش نشود با مثلا ( تودهني ) حرف شما هم كه حسيني يا اسلامي مي باشد در نمي ( آيد ) !؟

بگذريم ، قرآن كه مي گويد : ( جاء ) الحق و ( ذهب ) الباطل ، يعني چه ؟

فعلا خدانگهدار .

اي زمين زينب گريبان چاک کرد

نيم روزي هستيش در خاک کرد

گريه كن چون ابر باراني به چاه

بر حسين تشنه لب در قتلگاه

گريه بر بي دستي احساس كن

گريه بر طفلان بي عباس كن

باز كن اي جان تو شط اشك را

تا نگيرد با خجالت مشك را

سلام عليكم .

ضمن عرض تسليت بمناسبت امروز عرض شود كه تحت عنوان : ( روز من ) مطلبي را براي : ( هيئت ... . ) نوشته بودم كه گويا فقط بقول شما براي اظهار نظر نيست كه اين چيه ويزا ، پاسپورت واز اين چيزا گرفت ،‏ : ( چراكه ) گويا براي نوشتن ادامه ي مطلب هم كه دو قسمتش را نوشته بودم نيز بايد گذرنامه گرفت .

بگذريم ، من هم باعنواني ديگر در ( همفكري ) نوشتمش .

خب ، الآن چيه ؟ آنجا را عرض مي كنم ، هر وقته خلاصه وقت بخير و فعلا خدانگهدار .

سلام والتماس دعا

آخرين وصيت قمر بني هاشم^(ع)

نقل شده وقتي که امام حسين(ع) بر بالين قمر بني هاشم(ع) آمدند و هنوز رمقي در بدن داشت، عرض کرد: مرا به دو جهت به خيمه مبر. يکي اينکه به سکينه وعده آب داده ام ولي نتوانستم به اين وعده عمل کنم. دوم، چون پرچمدار لشگر و سپاه تو بودم، اگر اهل حرم کشه مرا ببينند از تاب و توانشان کاسته خواهد شد.

امام(ع) در حالي که اشک چشمان خود را با آستين مبارک پاک مي کردند، تنها به خيمه ها بازگشتند.

سکينه نزديک آمد و گفت: از عمويم، ابالفضل(ع) چه خبر داري؟ وي که رفته بود براي ما آب بياورد. چگونه تنها برگشتي؟

امام حسين(ع) گريه کنان فرمود: يا ابنتاه انَّ عَمَّکَ العباس قُتِل. اي دخترم، عمويت عباس(ع) کشته شد.

صداي گريه سکينه و زنان و حضرت زينب(س) بلند شد و فرياد کنان مي گفتند: وا اَخاه، وا عَبّاساه و اَقِلَّهُ ناصراه و اضيعَتاه مِن بَعدک. واي برادر، واي عباس، واي از کمي ياور و ناصر، واي از مصيبت هايي که بعد از تو با آن روبرو مي شويم.

72 مجلس در عزاي مظلوم به نقل از کبريت الاحمر ص 162

مصيبت وداع امام حسين^(ع)

امام حسين(ع) بعد از شهادت ياران، خود را براي جهاد با دشمن آماده نمود و براي خداحافظي به طرف خيمه آمد و با صداي بلند فرمود: يا سکينه، يا فاطمه، يا زينب، يا ام کلثوم، عَليکنّ مِنّي السَّلام.

سکينه گفت: آيا براي مرگ آماده شده اي؟ فرمودند: چگونه تن به مرگ ندهد کسي که ديگر ياوري ندارد. در اين هنگام زنان حرم صدا به گريه بلند کردند و حضرت آنها را دلداري مي داد و مي فرمود: بايد صبر پيشه سازيد و در لحظات آخر رو به خواهر کردند و فرمودند: اي خواهر، پيراهن کهنه يادگاري مادرم را بياور. آن پيراهني که کسي رغبت نکند از تنم بيرون آورد...

امام سجاد(ع) در وداعي که با پدر بزرگوار داشت پرسيد: عمويم اباالفضل(ع) چه شد؟ امام(ع) فرمود: پسرم، بدان که عمويت را کشتند و دستهايش را از بدن جدا کردند. آنچنان امام سجاد(ع) گريه کرد که بيهوش شد.

چون بهوش آمد از ديگران سئوال کرد: برادرم علي و حبيب بن مظاهر و مسلم بن عوسجه و زهير بن قين چه شد؟ امام(ع) فرمود: پسرم، اينقدر بدان که در ميان خيمه ها، از مردها کسي جز من و تو باقي نمانده. در اين لحظه امام زين العابدين(ع) در حالي که گريه مي کرد، به عمه اش گفت: شمشير و عصاي مرا بياور.

امام حسين(ع) فرمود: شمشير و عصا براي چه مي خواهي؟ گفت: عصا مي خواهم تا بر آن تکيه کنم و شمشير را براي دفاع از حريم ولايت مي خواهم. زيرا در زندگي خيري نخواهد ماند. امام حسين(ع) مانع شدند و او را به سينه چسبانيدند و فرمودند: پسرم، تو بعد از اين سر پرست کودکان يتيم و مظلوم هستي و اينان مردي غير از تو ندارند.سپس فرمود: سلام مرا به شيعيان برسانيد. بگو پدرم را غريبانه کشتند. پس براي او بناليد و گريه کنيد.

نقل از 72 مجلس و سوگنامه آل محمد(ص)