سلام.ممنون .هم از نظرتان و هم پاسختان در مهرورزي 2 آري اگر مردم غرق در کج فهمي ها از دين نمي شدند ، اگر معيار حق را براي سنجيدن مدعيان رهبري اسلام گم نمي کردند.اگر فهمشان از دين به ظواهر خلاصه نمي شد.اگر چشم هاشان را باز مي کردند دنياي اسلام به مرحله اي از خطر نمي رسيد که براي رفع خطر نياز به اين واقعه باشد.جهل هميشه بوده و هست.اما آنجا که اين جهل دست آويز ظالم مي شود براي کمک به فراموشي اسلام راستين و باز جامعه همچنان تکان نمي خورد .نشانه ي اين است که انحراف بزرگتر از آن است که به روش ديگري بتوان هشياري را به جامعه باز گرداند.يک زلزله لازم است يک قيام لازم است که اين خواب رفتگان بي خبر از مسيري که يزيد براي اسلام ترسيم مي کند را از خواب بيدار کند.نجات اسلام از انحراف وقتي که کسي انحراف را از واقعيت تشخيص نمي دهد .کار آساني نيست. در متن سعي کرده ام بگويم چرا در آن زمان ايشان با چنين جمعيتي جنگ را براي عمل به تکليف انتخاب کردند.نه راه ديگر .ودر ضمن تلنگري هم قبل از همه به خود زده باشم که اگر هشيار نباشم اگر عاقل نباشم اگر همان را بکنم که مردمان ديگر کردند و سبب شدند اسلام در چنان خطري بيفتد که براي رفع خطر تنها راه ايشان اين گزينه باشد ،اگر امام حسين و آنچه او با شهادتش خواست به تاريخ بگويد نشناسم با وجود گريه بر امام حسين مي توانم در صف ظالماني باشم که در زيارت عاشورا هر بار نفرين مي شوم.بايد بدانم چگونه مي توانم به امام حسين ظلم نکنم؟ اين حداقل وظيفه ايست که داريم. نيست؟