سلام دوست گرامي

از اينكه چند روزي نشد خدمت برسم و جواب محبتتون رو بدم عذر مي خوام. حقيقت اينه كه شهادت سزار منو حسابي به هم ريخت و هنوز نتونستم كاملا به وضع عادي برگردم.

دوست من، قدر مسلم اينكه سزار و سزارهاي اين سرزمين هيچ چيزي از ما نمي خواهند جز اندكي توجه ( به قول سزار). كافي است تا اندكي، فقط اندكي ياد و خاطره آنها را در دلهامان تازه نگه داريم و قدر شناس آناني باشيم كه رزوي پايمردي كردند براي اينكه امروز من اينجا براي خودم راحت باشم و شما بتوانيد به كانادا برويد و درس بخوانيد. خلاصه اينكه كاري كنيم كه ديگر سزارهاي اين مملكت نگويند من در خيابان حتي يك نگاه آشنا نمي بينم. مسلما اولين نفر خودمانيم و بعد وظيفه داريم اين فرهنگ را بين اطرافيان و خانواده و دوستان منتشر كنيم. هر كس به روشي و هر كس در حد توان. اگر هم پيشنهادي در اين باب داريد سپاسگزار شما هستم اگر بفرماييد.

التماس دعا و پيروز و پايدار باشيد