سلام دوست عزيز و گرامي

كمي دير شده ولي عرض تبريك سال نو و حلول ماه ربيع الاول مرا هم پذيرا باشيد، و با عرض معذرت از اينكه با تاخير خدمت ميرسم.

با مطالعه در تاريخ فرهنگ و ادب اين مرز و بوم متوجه مي شويم كه تعارف دست و پا گير فعلي ريشه در ادب و بزرگواري و والا منشي ملت ايران داشته ولي به مرور زمان از تعريف اصلي خود دور شده و تبديل به اين مشكل بزرگ شده به طوري كه معمولا براي تعارف كننده و شنونده تعارف هم كاملا مشخص است كه اين تعاريف بي پايه و اساس بوده و هيچ حقيقتي در وراي آنها نيست اما فقط به رسم معمول ابراز مي شود. از طرفي مي دانيم كه در فرهنگ غرب چيزي به اين عنوان وجود ندارد و با اندك تحقيقي مي توان فهميد كه اصولا غرب و غربي از ابتدا چيزي به عنوان بزرگواري و والا منشي نداشته كه بخواهد در جريان تاريخ سمت و سوي آن عوض شود و فقط در جريان تاريخ به واسطه پيشرفت اقتصادي، رنگي از فرهنگ هم بر خود كشيده اند كه بنده معتقدم ظاهري است و هرگز به پاي فرهنگ ريشه دار تمدن ايراني نمي رسد. دليل مدعاي بنده هم اينكه در بسياري از جريانات تاريخي و در مواقعي كه مشكل و سختيي پيش آمده غرب و غربي خوي وحشي صفت خود را به نمايش گذاشته و هرگز نتوانسته در برابر آن خويشتنداري و ادب به خرج دهد. البته در كنار اين حقيقت غرب هم بعضا چيزهاي خوبي براي ياد دادن دارد و نمونه اش هم همين صداقت در ابراز حقيقت است كه متاسفانه ما ايرانيان از آن فاصله گرفته ايم.

به اميد روزي كه ما هم با خود و ديگران صادق باشيم.

التماس دعا

يا حق