سلام بسيجي عزيز. به 3 دليل مي توانيد با من مخالف باشيد1-معتقديد فکر نکردن ضربه نمي زند يا 2-فکر مي کنيد کشور ما مشکل بي فکري ندارد يا3- فکر مي کنيد مشکل بي فکري در کشور ما به دليل بي تجربگي است.اگر دليلتان دو دليل اول است که من حرف ديگري با شما نمي توانم داشته باشم.اما اگر دليل سوم است که احتمالآ هم همان است ، جواب من اين است:من حساب بي تجربگي را ازبي فکري جدا مي دانم .من از بي فکري ها شاکي ام. منشآ درد امروزمان اين است که در اين کشور بي فکري، دليل بي لياقتي و عدم توانايي مديريت نيست.همان طور که لياقت و توانايي دليل احراز پست هاي حساس نيست. جنگ و سلطه ي قبلي شاهان نقش شان خيلي کم رنگ تر از اين هاست.درد ما از فکر نکردن است.احتمالآ همين درد را از همان اول داشته ايم که 2500 سال سلطه راهم قبول کرده ايم!برادر عزيز انتقاد کردن را اگر ضربه زدن مي داني در اشتباهي.چاپلوسي کردن و سرپوش گذاشتن ضربه زدن است.انتقاد آغاز اصلاح است.براي مديراني که از شدت تلاش هاي پر شايبه ي به به گويانشان، هم چنان به اشتباهشان ادامه مي دهند انتقاد نعمت است .به شرطي که دلشان براي اسلام سوخته باشد نه دفتر و دستک خودشان. اگر نمونه هاي بي فکري را در جامعه علم کني و بر سر بي فکران بکوبي به اسلام خدمت کرده اي.آن که قدرت فکري مديريت را ندارد و به ناحق به مسندي از مسند هاي کشوري که اسم اسلام رويش گذاشته ايم تکيه زده بايد پايين بيايد حتي اگر پسر عموي حضرت علي ع باشد.اگر بازتر فکر کنيم اسلام را قرباني خودمان نمي کنيم.