سلام.براي آنکه تشبيه را ملموس کنم براي ذهنم مي گويم.حضرت مسلم رفت که خبر بگيرد از صحت دعوت ها .از امادگي مردم کوفه .حالا ما که را بفرستيم از من ما خبر بگيرد ببيند ما راست مي گوييم که ظهور ايشان را آرزو مي کنيم يا مثل مردم کوفه چک بي تضمين مي دهيم. دل را بفرستيم تا واقعيت مخفي خودمان را که کمتر کسي از آن آگاه است، بگردد .يا عقل را ؟تضمين در کدام ناحيه است دل يا عقل؟ خيلي اعتقادات عقلي هست که عمل نمي شود اينجا را فکر مي کنم دل است که تضمين قوي تري از عقل است .عقل تا آنجا کاربرد دارد که مطمين شوي راهت درست است هر لحظه با نقشه اي که در اختيارت گذاشته اند (ثقلين) راهت را روشت را بسنجي.يعني عقل که تعطيل بردار نيست اما آنچه تضمين مي کند استحکام اعتقادات را و جانفشاني اين من را دل است.مثلآ مادري که با شنيدن صداي گريه ي کودکش نيمه شب آنچه او را از بستر گرم و راحت بيرون مي کشد و به بالين کودک مي برد عقلش نيست .دلش است.عشق به کودکش است.خيلي کارهاست که سخت است مگر براي عاشق.برگه ي ورود به بعضي وادي ها عشق بايد باشد .همراهي با امام حسين نياز به عشق دارد تا سختي راه را حس نکني.آري مگر هر کسي را توان بردن فرزندعزيز تر از جان به قربانگاه هست.