سلام آقاي نيکفالسوال سختي است. شاعر قدرتي دارد که کمتر کسي دارد . اينکه بتواني حرف دلت را به اين زيبايي به نظم بياوري جالب است .مهم اين جاست که حرف دل چه باشد .من هم عاشورا را از ديدگاه شهيد مطهري نگاه کردم و عاشق حسين ع شدم وگرنه حسيني که سالها برايش گريه مي کردم را برايم به موجودي بد بخت در تله افتاده ترسيم کرده بودند.حيف از حسين نسيت که حسين نشناخته ها برايش شعر بگويند؟که شاعر اينطور تصويرش مي کند که به زاري طلب آب از دشمن مي کند تا مردم از گريه از حال بروند تا شاعر پر آوازه شود !شما بايد کرامت حسين را به رخ مدعيان بکشيد. که حسين افتخار بشر بود .که حسين خونش را حتي براي آن بي خبران احمقي هم که به جنگش آمده بودند داد تا اسلام محو نشود تا حق بشريت پايمال نشود حسين کوه شعور بود .عالمي انديشمند بود .حسين عاقلي بود که پيش بيني کرد که انتهاي اين تحريفات اسلام راه به کجا مي برد. پس نتوانست بي تفاوت باشد پس از تمام توانش بهره جست که حسين در جنگ همه کسش را به جبهه برد. برنامه ريزان جنگ کدامشان در مخيله شان مي گنجد که فرزندانشان را راهي جبهه کنند؟! کرامت حسين را نشان بدهيد که حسين سياهي لشکر نمي خواهد اگر دعوت مي کند به همراهي اش ، از طرف ديگرتاريکي شب را براي کناره گيري به آنها که با تمام وجود نيامده اند پيشنهاد مي کند.اگر فرزندش اولين شهيد عاشورا نيست براي اين است که ديگر يارانش اجازه ندادند نه اينکه خون فرزندش را رنگين تر از خون ديگران مي ديد!البته اين ها عقده هاي دلم بود که برايتان باز کردم . براي شعر گفتن در باره ي عاشورا خواندن کتاب حماسه ي حسيني استاد به خضوص جلد 1 را توصيه مي کنم .