سلام بر نويسنده ي سطور بالا و خوانندگان اين سطور.دريغم امد که بي ترجمه بماند سعي کردم با رعايت امانت کلام ، ترجمه اش کنم.تا مخاطبانش را زياد تر کنم.<<آنچه شما نوشتيد چيزي بود که سالها قصد نوشتنش را داشتم.خيلي خوش حالم که مي بينم ايرانيان اينگونه فکر مي کنند.مطمينم اين نسل ايران را متحول خواهد کرد.بهترين کار اتحاد و سعي بر اصلاح با روشي صلح اميز و آميخته به محبت است.چنانچه گاندي نشان داد که با عشق و محبت مي توان همه ي مشکلات را حل کرد. اما عشق همهي آن چيزي نيست که ما بدان نيازمنديم.ما به همان اندازه به آزادي هم نيازمنديم.ما بايد تاريخ ملل موفق را بخوانيم. ما بايد بينديشيم که چه چيزي ما را به اين روز انداخته است.ما چند قرن پيش واقعآ اينگونه نبوديم.ما بايدازاد انديشانه با هم به گفتگو بنشينيم.ما بايد اراء يکديگر راتحمل کنيم.اين تحمل اگرچه به معني قبول عقايد يکديگر نيست اما قدمي اساسي براي رسيدن به نتيجه است. احترام به يکديگر اولين شرط است .دومين شرط گوش دادن به يکديگر استسومين شرط خواندن و فکر کردن درباره ي(علل موفقيت) ملل ديگر استشرط چهارم دعوت و وادار کردن ديگران به فکر کردن است.به خاطر داشته باشيد که آرامش قطعه ي گمشده ي بناي ماست وبدون آرامش کسي به پيروزي واقعي نمي رسد.اطمينان دارم که ايرانيان باز هم ثابت خواهند کرد که مي توانند.>>