سلام عليکم.از لطف شما ممنون.قصدم اين بود که درباره ي برتري عدالت به ايثار بگم، بزرگترين ايثارها را رزمندگان ما در جنگ تحميلي کردند و بهشت را براي خود خريدند و با اين کار دين بزرگي به گردن همه ي ما گذاشتند.صد البته نمي خوام بگم نبايد ايثارگري در جنگ مي شد.معلومه که در اون شرايط تنها راه همين بود.اما اگر مسوولان ما امروز به اين خاطر به اشتباه بيفتند و به تصور ايثارگري هاي ديروز اين بار شعله افروزي کنند از اين ايثارگري ها ضربه خورده اندو ضرر کرده اند.چون اين ايثارگري ها توان واقعي ما را در جنگ براي مسوولين پنهان کرده اند.مثل دوپينگ.يا شايد اين مثال بهتر باشه مثل اينکه شما کار کني و از روي ترحم نصف مزد خودتون رو به فردي بديد که درآمد نداره .سالم هست و توان کار هم مثل شما داره ولي به اميد ايثارگراني مثل شما در خانه نشسته.اين گذشت از طرف شما به هر حال يه جور ايثاره اما نتيجه اش گداپروري است.عدالت حرف برتر رو ميزنه ميگه پول متعلق به کسي است که برايش عرق جبين ريخته .خداوند يار و ياور شما باشد. قسمت پاسخ به نظر متين شما را براي ياري قلم ناتوانم انتخاب کردم تا از نظرات احتمالي شما در اينده برخوردار بشم.